Σε μια εποχή που τα όρια δοκιμάζονται και η αντοχή φθάνει στα άκρα, η Λία, αθλήτρια και μητέρα, μας δίνει μαθήματα ζωής και θάρρους μέσα από κάθε βήμα της στον πρόσφατο αγώνα της. Η ιστορία της είναι μια υπενθύμιση ότι, με θέληση και πίστη στις δυνατότητές μας, μπορούμε να ξεπεράσουμε όσα εμπόδια βρεθούν στον δρόμο μας.
Όπως μας είπε, «καμιά φορά τα σκέφτεσαι αλλιώς και αλλιώς έρχονται». Παρά την αυστηρή προετοιμασία της, που περιλαμβάνει καθημερινές διπλές προπονήσεις και αφιέρωση σε γήπεδο και βάρη, η μέρα του αγώνα δεν ήταν τόσο ευνοϊκή. Ξεκινώντας με χαρά και ενθουσιασμό, όπως ένα παιδί που ανυπομονεί για εκδρομή, η Λία ξύπνησε νωρίς το πρωί, φόρεσε τα αθλητικά της και βρέθηκε στην εκκίνηση. Ωστόσο, σχεδόν αμέσως, ένιωσε έναν έντονο σφάχτη στο δεξί πλευρό. Ο πόνος δεν την άφησε, αλλά ούτε κι εκείνη σταμάτησε.
«Ήξερα ότι έπρεπε να συνεχίσω», λέει, «γιατί αν είχα σταματήσει, θα το θυμόμουν για πάντα». Το πείσμα της και η αγάπη για το άθλημα την κράτησαν στον αγώνα, παρά τον πόνο που εντεινόταν με κάθε χιλιόμετρο. Η Λία έκανε 5-6 στάσεις λόγω της δυσκολίας, αλλά η σκέψη του πατέρα τής της έδινε δύναμη. «Ο μπαμπάς μου θα μου έλεγε να συνεχίσω, κι έτσι έκανα».
Η Λία δεν τρέχει μόνο για το χρόνο και την επίδοση. Είναι ένα παράδειγμα για την κόρη της, την Ανατολή, και για όλους και όλες γύρω της και θέλει να μας δείχνει ότι «όταν πραγματικά θες κάτι, βρίσκεις τρόπο να το πετύχεις». Η εμπειρία της στο φετινό αγώνα της δίδαξε για ακόμα μία φορά τα όρια που μπορούμε να υπερβούμε, όταν το μυαλό είναι πιο δυνατό και αποφασιστικό. «Το σώμα μας μπορεί να κάνει τα πάντα», μας λέει, «αρκεί το μυαλό να θέλει».
Ο αγώνας αυτός ήταν ένας σταθμός ακόμα στη διαδρομή της Λίας, η οποία, κάθε φορά που τερματίζει, αποδεικνύει στον εαυτό της και στους γύρω της πως «αν σταματήσεις, χάνεις – αν συνεχίσεις, θα τα καταφέρεις». Στόχος της δεν ήταν η πρωτιά, αλλά η προσωπική της βελτίωση, να ξεπεράσει αυτό που κατάφερε πέρσι, να κερδίσει τον δικό της αγώνα.
Η Λία μας καλεί να πάρουμε έμπνευση και να ανακαλύψουμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Ακόμα και αν δεν τρέχουμε, να ξεκινήσουμε έστω και έναν περίπατο, να κάνουμε την άσκηση κομμάτι της ζωής μας. Για εκείνη, το τρέξιμο είναι «σαν ψυχολόγος», ένας τρόπος να ηρεμεί το μυαλό και να ξεφεύγει από τις πιέσεις της καθημερινότητας. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από τον αγώνα», λέει η Λία, «ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε».
Και κλείνει με ένα απλό μήνυμα που, όμως, κουβαλά μεγάλη δύναμη: «Το κίνητρο πρέπει να έρθει από μέσα μας. Στη ζωή, δεν υπάρχει τίποτα που να μην γίνεται».
Μια αληθινή αθλήτρια, μια υπέροχη μητέρα, ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.
